Eski işimden kalma alışkanlık düşüncelerimi düşünmeden paylaşamıyorum. Eskiden her düşündüğümüzü açık açık söyleyemezdik. Çünkü bir ekibimiz vardı. Yanlış anlayıp anlamayacaklarını düşünüp ondan sonra paylaşırdık. Aşmak zor oluyor. 3.5 yıl iş geçmişinin getirdiği çok fazla alışkanlık var. Öğrencilik kafasına bir türlü giremiyorum :) Okulda öğrencileri görüyorum, dışardan izliyorum. Sohbet ediyorlar, sınavlara çalışıyorlar, Çılgınlık yapıyorlar, kulüplere gidiyorlar, iş kuralım diye sohbet ediyorlar vs. Eski öğrencilik yıllarımı ondan bazen özlüyorum. Kafamdan onlarca düşünce geçiyor. Bazen geçmiş bazen gelecek. Bunları yazarken aklıma Son Samuray filmindeki tek düşünce sahnesi geldi.  Güzel felsefe. Zannedersem 6 7 defa izlediğim tek film. Samurayların felsefesi beni büyülüyor. Bilge Karasu'nun kitabını okuyorum. Yeni üzerine diye bir deneme yazmış. Yeni kelimesi üzerine bir insan kaç sayfa yazı yazabilir ki? Onu okuyunca rahatladım. Benden çok düşündüğünü anladım:) Sorgulamak güzel; ama bunları paylaşma ihtiyacı duyuyor insan, bazen paylaşmak da istemiyor. Gelecek tepkilerden korkuyor, olumsuz yargılardan.  Blogun tasarımı yok. Eskisi gibi genel olarak dış görünüşün önemli olduğunu çok düşünmüyorum. Düşünceler çok daha önemli geliyor artık. Bir insanın bütün kimliğini ortaya çıkarıyor sanki.